 |
|
Acaralp
|
Acar-alp. Yiğit, becerikli, cesur kişi. |
erkek ismi
|
|
Ağarantan
|
Ağaran-tan. |
erkek ismi
|
|
Akbaran
|
ak-baran.Yağmur. |
erkek ismi
|
|
Akmaral
|
Ak-maral. |
kız ismi
|
|
Altınbaran
|
Altın değerinde. |
erkek ismi
|
|
Aracı
|
Uzlaştırıcı, anlaşma sağlayan. |
erkek ismi
|
|
Arafat
|
Mekke çevresinde bulunan kutsal dağ. |
erkek ismi
|
|
Aral
|
1. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 2. Sıradağlar. 3. Asya’da bir göl. |
erkek ismi
|
|
Aral
|
1. Ada. 2. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 3. Sıradağlar. 4. Irmaklar. |
kız ismi
|
|
Aran
|
1. Ova, kuytu, sıcak yer. 2. Ilımlı, ılıman. |
erkek ismi
|
|
Aran
|
1. Kuyu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun. |
kız ismi
|
|
Aras
|
1. Doğu Anadolu’da bir ırmak. 2. Kendisininmiş gibi sahip çıkılan, bulunmuş mal. |
erkek ismi
|
|
Arat
|
1. Cesaret; yüreklilik. 2. Halk. |
erkek ismi
|
|
Araz
|
1. Esenlik, mutluluk. 2. Sel, akıntılı su. 3. Bir tür ot. 4. Soğuk. 5. Belirti, işaret. |
erkek ismi
|
|
Araz
|
Mutluluk. |
kız ismi
|
|
Aymaral
|
Ay kadar güzel ceylân. |
kız ismi
|
|
Barak
|
Tüylü, kıllı çuha, kebe. |
erkek ismi
|
|
Baran
|
(I) 1. Yüksek, ulu. 2. Üzüm, meyve, ağaçlar ve bitkilerin irisi. 3. İri koç. 4. Güç, kuvvet. 5. Esmer. |
erkek ismi
|
|
Baran
|
(II) Yağmur. |
erkek ismi
|
|
Baranalp
|
Baran-alp. |
erkek ismi
|
|
Baranbilge
|
Baran-bilge. |
erkek ismi
|
|
Baransel
|
Baran-sel. |
erkek ismi
|
|
Baray
|
1. Ezelî, öncesiz, öncesi olmayan. 2. Yeni ay, ay başı. |
erkek ismi
|
|
Baykara
|
1. Timur’un torunu Sultan Hüseyin Baykara (1392-1416). 2. Doğan cinsinden bir kuş türü. |
erkek ismi
|
|
Başkara
|
Baş-kara. |
erkek ismi
|
|
Beykara
|
Bey-kara. |
erkek ismi
|
|
Bozkara
|
Boz-kara. |
erkek ismi
|
|
Çalkara
|
Doğan türünden bir kuş. |
erkek ismi
|
|
Çankara
|
Çan-kara. |
erkek ismi
|
|
Caran
|
Güzel kokan bir tür çiçek. |
erkek ismi
|
|
Çaykara
|
1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı. |
erkek ismi
|
|
Dara
|
1. Hükümdar. 2. Tanrı adlarından. 3. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu. |
erkek ismi
|
|
Dilâra
|
Gönül alan, gönül okşayan; gönlü dinlendiren. |
kız ismi
|
|
Dündaralp
|
Dündar-alp. Artçı yiğit. |
erkek ismi
|
|
Erenkara
|
Eren-kara. |
erkek ismi
|
|
Farabî
|
870-950 yılları arasında yaşamış büyük Türk İslâm düşünürünün adı. |
erkek ismi
|
|
Gülara
|
Gül süsleyen, gül bezeyen |
kız ismi
|
|
Kara
|
1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer. |
erkek ismi
|
|
Karaalp
|
Kara-alp. Esmer, kara yağız yiğit. |
erkek ismi
|
|
Karabatak
|
1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan. |
erkek ismi
|
|
Karabay
|
Kara-bay. |
erkek ismi
|
|
Karabaş
|
1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday. |
erkek ismi
|
|
Karabet
|
Yakınlık, hısımlık, akrabalık. |
erkek ismi
|
|
Karabey
|
Kara-bey. |
erkek ismi
|
|
Karaboğa
|
Kara-boğa. |
erkek ismi
|
|
Karabuğday
|
Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki. |
erkek ismi
|
|
Karabuğra
|
Kara-buğra. |
erkek ismi
|
|
Karabudun
|
Kara-budun. |
erkek ismi
|
|
Karabulut
|
Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu. |
erkek ismi
|
|
Karabükey
|
Güçlü güreşçi. |
erkek ismi
|
|
Karabörü
|
Kara-börü. Kara kurt. |
erkek ismi
|
|
Karaca
|
l. Geyikgillerden, boynuzlu, çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer, kara yağız. |
erkek ismi
|
|
Karaca
|
1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer. |
kız ismi
|
|
Karacabey
|
Karaca-bey. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. |
erkek ismi
|
|
Karacakurt
|
Karaca-kurt. |
erkek ismi
|
|
Karacan
|
Kara-can. |
erkek ismi
|
|
Karaçar
|
Kötü ruhlar. |
erkek ismi
|
|
Karaçay
|
Kara-çay. Bir Türk kavminin adı. |
erkek ismi
|
|
Karaçelik
|
Kara-çelik. |
erkek ismi
|
|
Karacı
|
1. Haydut. 2. Çingene |
erkek ismi
|
|
Karadağ
|
Kara-dağ. |
erkek ismi
|
|
Karademir
|
Kara-demir. |
erkek ismi
|
|
Karadeniz
|
Kara-deniz. (Türkiye’nin kuzeyindeki büyük deniz). |
erkek ismi
|
|
Karadoğan
|
Kara-doğan. |
erkek ismi
|
|
Karaduman
|
Kara-duman. |
erkek ismi
|
|
Karadut
|
Kara-dut. |
kız ismi
|
|
Karaer
|
Kara-er. Kara yağız, esmer yiğit. |
erkek ismi
|
|
Karagöz
|
Kara-göz. 1. Gözleri kara olan (kimse). 2. Şakacı, hoş sohbet kimse. 3. Aynı adı taşıyan hayal oyununda halk görüşünü ve duyuşunu veren kimse. |
erkek ismi
|
|
Karagöz
|
1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat’ın muhatabı, oyun arkadaşı. |
kız ismi
|
|
Karahan
|
Kara-han. Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san. |
erkek ismi
|
|
Karakalpak
|
Orta Asya’da yaşayan bir Türk boyu. |
erkek ismi
|
|
Karakan
|
Kara-kan. Bir tür dağ ağacı. |
erkek ismi
|
|
Karakaya
|
Kara-kaya. |
erkek ismi
|
|
Karakaş
|
Kara-kaş. Gür ve kara kaşları olan (kimse). |
erkek ismi
|
|
Karakoç
|
Kara-koç. |
erkek ismi
|
|
Karakoca
|
1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç. |
erkek ismi
|
|
Karakoyun
|
Kara-koyun. |
erkek ismi
|
|
Karakucak
|
1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi. |
erkek ismi
|
|
Karakurt
|
Kara-kurt. |
erkek ismi
|
|
Karakurum
|
|
erkek ismi
|
|
Karakuş
|
Kara-kuş 1. Jüpiter gezegeni. 2. Kartal. |
erkek ismi
|
|
Karakız
|
Kara-kız. |
kız ismi
|
|
Karaman
|
1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. |
erkek ismi
|
|
Karamuk
|
Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. |
erkek ismi
|
|
Karamut
|
Kara-mut. Kara baht, kötü şans. |
erkek ismi
|
|
Karamık
|
bk. Karamuk |
erkek ismi
|
|
Karamürsel
|
1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi. |
erkek ismi
|
|
Karan
|
1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. |
erkek ismi
|
|
Karanalp
|
Karan-alp. Karayağız, kahraman yiğit. |
erkek ismi
|
|
Karanbay
|
Karan-bay. |
erkek ismi
|
|
Karanfil
|
l. Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi. 2.Tomurcuklarından karanfil yağı elde edilen ve baharat olarak kullanılan, Filipinler ve Hindistan’da yetişen bir ağaç. |
kız ismi
|
|
Karaoğlan
|
Kara-oğlan. |
erkek ismi
|
|
Karapars
|
Kara-pars. |
erkek ismi
|
|
Karasal
|
Kara ile ilgili. |
erkek ismi
|
|
Karasu
|
Kara-su. 1. Ağır akan su. 2. Bitkilere zararlı olan, toprak altından çıkan acı su. |
erkek ismi
|
|
Karasungur
|
Kara-sungur. |
erkek ismi
|
|
Karasüyek
|
Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı. |
erkek ismi
|
|
Karatan
|
Kara-tan. Şafak sökmeden önceki alaca karanlık. |
erkek ismi
|
|
Karatay
|
Kara-tay. Anadolu Selçuklu devlet adamı. |
erkek ismi
|
|
Karataş
|
Kara-taş. |
erkek ismi
|
|
Karatekin
|
Kara-tekin. |
erkek ismi
|
|
Karatün
|
Kara-tün. Karanlık gece. |
erkek ismi
|
|
Karayağız
|
Kara-yağız. Koyu esmer. |
erkek ismi
|
|
Karayel
|
Kara-yel. Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel. |
erkek ismi
|
|
Karaörs
|
Kara-örs. |
erkek ismi
|
|
Karaşın
|
Esmer. |
erkek ismi
|
|
Kongarata
|
Kongar-ata |
erkek ismi
|
|
Koparal
|
Kopar-al. |
erkek ismi
|
|
Maral
|
bk. Meral. |
erkek ismi
|
|
Maral
|
bk. Meral. |
kız ismi
|
|
Onaran
|
1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren. |
erkek ismi
|
|
Otaran
|
1. Hayvanlar otlatan çoban 2. Beğenen, isteyen. |
erkek ismi
|
|
Sara
|
Halis, katkısız, temiz. |
kız ismi
|
|
Saraç
|
1. Koşum ve eyer takımları yapan veya satan kimse. 2. Koşum ve eğer takımları işleyen ve süsleyen kimse. |
erkek ismi
|
|
Saral
|
Sar-al. |
erkek ismi
|
|
Saran
|
1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri. |
erkek ismi
|
|
Tarancı
|
Çiftçi, rençber. |
erkek ismi
|
|
Taykara
|
Tay-kara. Esmer, kara yağız kimse (çocuk). |
erkek ismi
|
|
Tunçaral
|
Tunç-aral. |
erkek ismi
|
|
Uçkara
|
1. Bir kuş. 2. Timur´un kumandanlarından. |
erkek ismi
|
|
Uyaralp
|
Uyar-alp. |
erkek ismi
|
|
Varal
|
Var-al. |
erkek ismi
|
|
Varaş
|
Anlayış, akıl, zekâ. |
erkek ismi
|
|
Yararer
|
Yarar-er. Güvenilir, cesur erkek. |
erkek ismi
|
|
Yaraşık
|
1. Yakışır, uygun, lâyık. 2. Yakışıklı. 3. Süs, ziynet; güzellik. |
kız ismi
|
|
Yaraşık
|
1. Yakışır, uygun, lâyık. 2. Yakışıklı. 3. Süs, ziynet, güzellik. |
erkek ismi
|
